ههرگیز وامهزانن و وادامهنێن ئهوانهی لهپێناوی خوادا شههید بوون و کوژران، مردوون، نهخێر وانیه، بهڵکو ئهوانه زیندوون، لای پهروهردگاریان له ڕزق و ڕۆزیی (ههمه جۆرو تایبهت) بههرهوهرن.
زۆر دڵخۆش و شادمانن بهو بهخشش و زیاده فهزڵهی که خوا پێی بهخشیوون، مژدهش دهدهن بهوانهی هێشتا بهوان نهگهیشتوون و (شههید نهبوون) که بێگومان هیچ ترس و بیمێکیان لهسهر نییه، هیچ غهم و پهژارهیهکتان بۆ پێش نایهت (له بهجێ هێشتنی دنیا).
مژده دهدهن بهنازو نیعمهتانی تایبهتی و فهزڵ و ڕێزی بێ سنوور لهلایهن خوای میهرهبانهوه، بهڕاستی خوایش پاداشتی ئیمانداران زایه ناکات و (رهنج بهخهسار نابن)...
عن أبي هريرة -رضي الله عنه- قال: قال رسول الله -صلى الله عليه وسلم-: «مَا يَجِدُ الشَّهيد من مَسِّ القتل إلا كما يَجِدُ أَحَدُكُمْ من مَسِّ القَرْصَةِ».
[حسن.] - [رواه الترمذي وابن ماجه والنسائي والدارمي وأحمد.]
لە ئەبی هورەیرەوە -ڕەزای خوای لێبێت- کە پێغەمبەری خودا -صلى الله علیه وسلم- دەفەرموێت: «ئەو ئازارەی کە شەهید دەیچێژێت لە ئازاری کوشتن وەکو ئازاری یەکێک لە ئێوە وایە کە مێروولە دەیگەزێت».
حەسەنە - ئیبنو ماجه گێڕاویەتیەوە
عن فَضَالَةُ بنُ عُبَيْدٍ وسلمان الفارسي وعقبة بن عامر الجهني -رضي الله عنهم- مرفوعاً: «كُلُّ مَيِّتٍ يُخْتَمُ على عَمَلِهِ إلا الُمرَابِطَ في سبيل الله، فإنه يَنْمِي لَهُ عَمَلَهُ يوم القيامة، ويُؤَمَّنُ فتنة القبر».
[صحيح.] - [رواه أبو داود والترمذي وأحمد من حديث فضالة -رضي الله عنه-.]
لە فەزاڵەی کوڕی عوبەید وسەلمانی فارسی وعوقبەی کوڕی عامری جوهەنیەوە -ڕەزای خوایان لێبێت- کە پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- دەفەرموێت: «هەموو مردوویەک کردەوە چاکەکانى مۆری لەسەر دەدرێت (دەوەستێت) جگە لەو کەسەی لە پێناو خواى گەورە لە پاسەوانیکردندایە (بۆ پاراستنی موجاهیدان ومسوڵمانان)، کردەوەکانى بەردەوام زۆر دەبێت هەتا ڕۆژی قیامەت، ولە فیتنە وتاقیکردنەوەکانى نێو گۆڕ دەپارێزرێت».
صەحیحە - تورموذی گێڕاویەتیەوە
عن أبي هريرة -رضي الله عنه- قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم-: «ما من مَكْلُومٍ يُكْلَمُ في سبيل الله، إلا جاء يومَ القيامة، وكَلْمُهُ يَدْمَى: اللَّونُ لَوْنُ الدَّمِ، والرِّيحُ رِيحُ المِسْكِ».
[صحيح.] - [متفق عليه.]
لە ئەبی هورەیرەوە -ڕەزای خوای لێبێت- کە پێغەمبەری خودا -صلى اللە علیە وسلم- دەفەرموێت: «هەربریندارێک لە پێناو خواى گەورە بریندار بکرێـت؛ ئەوا لە ڕۆژی قیامەتدا دێت، وبرینەکەى خوێنی لێوە دەردەچێت: ڕەنگ ڕەنگی خوێنە، وبۆن بۆنی میسکە».
صەحیحە - بوخاری و موسلیم هاوڕان لەسەری
عن أنس -رضي الله عنه-: أن النبي -صلى الله عليه وسلم- قال: «مَا أحَدٌ يَدْخُل الجنَّة يُحِبُّ أن يَرجع إلى الدنيا وله ما على الأرض من شيء إلا الشَّهيد، يَتَمَنَّى أن يَرجع إلى الدنيا، فيُقْتَل عَشْر مَرَّاتٍ؛ لما يَرَى من الكَرَامة». وفي رواية: «لما يَرى من فَضْل الشَّهادة».
[صحيح.] - [متفق عليه بروايتيه.]
لە ئەنەسەوە -ڕەزای خوای لێبێت- کە پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- دەفەرموێت: «هەریەکێک بچێتە بەهەشتەوە حەز ناکات بگەڕێتەوە بۆ دونیا ئەگەرچیش هەموو دونیای پێبدرێت جگە لە شەهید نەبێت، هیوا دەخوازێت بگەڕێتەوە بۆ دونیا، بۆئەوەى دە جاری تر بکوژرێت؛ ئەمیش بەهۆی ئەو ڕێزلێنانەی دەیبینێت». ولە گێڕانەوەیەکدا: «بەهۆی بینینی فەزڵ (وپاداشتی) شەهیدبوون».
صەحیحە - بوخاری و موسلیم هاوڕان لەسەری
عن أنس -رضي الله عنه-: أن أم الربيع بنت البراء وهي أم حارثة بن سراقة، أتت النبي -صلى الله عليه وسلم- فقالت: يا رسول الله، ألا تُحَدِّثُني عن حارثة -وكان قتل يوم بدر- فإن كان في الجنة صَبَرْتُ، وإن كان غير ذلك اجتهدت عليه في البكاء، فقال: «يا أم حارثة إنها جنان في الجنة، وإن ابنك أصاب الفردوس الأعلى».
[صحيح] - [رواه البخاري.]
لە ئەنەسەوە -ڕەزای خوای لێبێت- دەڵێت: ئوم ڕەبیع کچی بەراء کە دایکی حاریسەى کوڕی سوراقەیە، هات بۆ لای پێغەمبەر -صلى الله عليه وسلم- ووتی: ئەی پێغەمبەری خودا، ئایا هیچ شتێکم پێ ناڵێیت سەبارەت بە حاریسە -کە لە جەنگی بەدردا کوژرا-؟ ئەگەر لە بەهەشتدا بێت ئارامگر دەبم، وئەگەر جگە لەوە بێت زۆر بەسەریدا دەگریم، -صلى الله عليه وسلم- فەرمووی: «ئەی ئوم حاریسە؛ باخانێکی زۆرن لە بەهەشتدا، وکوڕەکەت گەیشت بە فیردەوس (لە سەرەوە وناوەڕاستی بەهەشتدایە)».
صەحیحە - بوخاری گێڕاویەتیەوە